De stille kracht van een Twizy

Sinds 1999, op de kop 20 jaar dus, bestuift Bart Castelein als bezieler van vzw de BOOT de Westhoek met ecotoerisme in vele gedaanten. Varen, fietsen, wandelen, huifkarren en peddelen behoren tot de ontspanningsmogelijkheden. Doe daar een gulle scheut geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog bij (dat herinneren ze zich nog in de Westhoek) en je krijgt een idee van het aanbod. Vorig jaar schafte hij zich voor korte verplaatsingen een Renault Twizy aan, een elektrisch aangedreven vehikel met vier wielen dat twijfelt tussen een auto en een moto. Grappig speelgoed volgens sommigen, of zelfs een rijdende friteuse.
Dat prikkelde onze nieuwsgierigheid en we polsten dan maar ineens naar zijn ervaringen

 

 

Mijn eerste bijdrage aan de Koevoet dateert van 14 jaar geleden (Koevoet 131). De titel luidde: De beurs van de propere voertuigen. Het ging over het Electric Vehicle Symposium (EVS), een jaarlijks evenement dat altijd weer op een ander continent plaatsvond. Streken de lieden van evs in Europa neer, dan ging ik er naartoe. In 1999 Brussel, 2002 Berlijn, 2005 Monaco. Voor de tussenjaren moest je telkens naar andere werelddelen. Dan paste ik. Wat me vooral charmeerde was het onderdeel Test & Ride: fietsen, bromfietsen, boten, auto’s. Je mocht die dingen zelf besturen. In het Berlijn van 2002 kwam ik zelfs en passant tot een vergelijk met Ford. Ford had toen net de Noorse elektrische autofabrikant Think overgenomen. Resultaat: wij – vzw de BOOT – kregen van Ford Europe twee elektrische auto’s cadeau waarmee we gedurende één jaar mochten ‘proefdraaien’. Later is het met Think niet goed afgelopen. In 2012 gingen ze voor de vierde maal in twintig jaar tijd failliet wegens te duur voor wat het maar was.

Geen auto

Mijn vader Louis wordt straks 87 en zit aan zijn vierde auto. Ik ben Bart, zijn jongste zoon, 53 en rij nu met mijn achtste wagen rond. Ooit was het een Porsche 924, nu een elektrische Renault Twizy. Het kan verkeren. Waarom een Twizy? Omdat ik sympathie heb voor kleine hippe karretjes.

 

Een Twizy wordt ingeschreven als moto. Je moet er dus nooit mee naar de keuring. Let wel: komt niet in aanmerking voor premies van de overheid omdat het geen auto is niettegenstaande dit sympathieke karretje zich op vier wielen voortbeweegt. Toen de Vlaamse overheid in het voorjaar van 2018 bekend maakte dat het premiestelsel zou uitgebreid worden naar elektrische moto’s kon onze vreugde niet meer stuk. Helaas. De Renault Twizy is mossel noch vis. Het is geen auto – dat wisten we –, maar wordt ook niet beschouwd als moto niettegenstaande we moeten rondrijden met een motonummerplaat. Dat kregen we te horen vanuit het kabinet van Bart Tommelein dat toen verantwoordelijk was voor dat premiestelsel. Kafka bestaat dus ook op Vlaams niveau.

Cijfers

Topsnelheid: 85 km per uur. Mag op de autosnelweg. Actieradius schommelt al naargelang je voet én de buitentemperatuur tussen 55 en 85 kilometer. Sedert mei 2018 legden we zo’n 8000 elektrische kilometers af. Dat betekent dat we die afstand niet moesten rijden met onze oude vervuilende bestelwagen. Bovendien produceert de Twizy geen lawaai. Met zo’n 80 kWh per maand heb je genoeg om de accu’s op te laden via een gewoon stopcontact. Een bescheiden zonnepaneleninstallatie van pakweg 1,4 kW is voldoende. Zo heb je je tankstation aan huis en rijd je permanent op eigen groene stroom. We leasen de accu’s aan 60 euro per maand. Een autolening kan aan 0 % interest. De totale aankoopprijs bedroeg 7500 euro, exclusief btw. Mocht je ‘verre’ verplaatsingen ambiëren, dan vergt dat een beetje organisatie. Maar ieder nadeel heb zijn voordeel want die verre verplaatsingen stimuleren dan weer de sociale contacten. Met andere woorden: van Twizy-rijden wordt een mens vrolijk. Bovendien parkeer je altijd gratis pal aan de voordeur van de treinstations of zelfs gratis tout court omdat moto’s nu eenmaal geen ticketje achter de voorruit kunnen leggen.

 

In tijden van afschakelplannen is het misschien niet ideaal om elektrische auto’s te promoten al maken we voor deze bescheiden vierwieler die ideaal is om alle lokale boodschappen te doen, wel heel graag een uitzondering.

 

Kabouterauto

Het is een vinnig bakje, sprint in minder dan zes seconden naar 50 km per uur. Toch is het maar een autootje voor de happy few want je moet al over veel bereidwilligheid beschikken om ermee rond te rijden. Het is wind- noch waterdicht. Dat betekent dat je er in de winter goed aan doet om thermisch ondergoed aan te trekken, een dekentje op je benen te leggen en een muts op te zetten. Handschoenen verfraaien je outfit. In de zomer is deze semi-cabriolet dan weer een enorm frivool ding. Je voelt de wind je huid strelen. En er is sexappeal: de deuren zwiepen naar boven open en toeschouwers gaan spontaan glimlachen als ze je zonder lawaai horen vertrekken. Kleine kinderen roepen: “Kijk, kijk, kijk mama!” Hun jonge ogen glunderen bij zoveel kabouterauto. Je zit centraal, precies als in een cart. Je kan links uitstappen, het kan rechts. Capaciteit: twee mensen. Die zitten als op een tandem achter elkaar. De versie waarover vzw de BOOT beschikt is van het Cargo-type, een éénzit. De ruimte waar anders de tweede persoon inschuift is omgebouwd tot een koffer waarin je wel tot 75 kilogram kan deponeren. Als molenaar op de Beukelaremolen van Merkem betekent dat dat ik perfect drie zakken biologisch spelt- of tarwemeel kan vervoeren. En die koffer valt af te sluiten. Dat is zeer praktisch want in de tandemversie kan je eigenlijk niks afsluiten. Stel dat je boodschappen moet doen en je hebt nog je computer bij of je gaat sporten en je wil je portefeuille achterlaten, dan zit bij de Cargo alles veilig achter slot en grendel.

 

Zijramen zijn een optie. Destijds was het een goede keuze om voor zijramen te opteren want als er ergens een boerenkar passeert terwijl de Twizy langs de weg geparkeerd staat, dan maak je zonder die zijramen wel heel veel kans dat de kluiten modder tegen de binnenkant van je voorruit kleven.